Scheveningen, mantelbuizen en leidingputten onder boulevard

Sinds 2013 heeft Scheveningen een nieuwe boulevard die grotendeels is bestraat met geslepen schelpenasfalt en basalt-lavastenen ingebed in beton. Deze fraaie, kostbare en moeilijk te herstellen bestrating breek je niet zomaar open om een kapotte kabel of leiding te repareren of te vervangen. Daarom is gekozen voor een uitgekiend systeem met mantelbuizen en leidingputten om alle kabels en leidingen voor de strandpaviljoens en kiosken bereikbaar en vervangbaar te houden.

De Scheveningse boulevard. (Foto: beeldbank Rijkswaterstaat/Harry van Reeken)

Achtergrond

Toen bleek dat de Scheveningse kust moest worden versterkt, besloot de gemeente Den Haag om de versterkingsmaatregelen aan te grijpen voor het verbeteren van de esthetische kwaliteit van de boulevard. Voor het ontwerp werd de Spaanse architect De Solà Morales ingeschakeld. Hij ontwierp een boulevard waarin de versterkte zeedijk volledig is opgenomen. De nieuwe boulevard is niet recht, maar volgt het golvende verloop van de oude duinen, varieert in hoogte en biedt veel ruimte aan voetgangers.

De architect heeft een aantal bewuste keuzen gemaakt bij de inrichting van de boulevard en het strand. Voorheen stonden overal op de boulevard aansluitkasten voor de paviljoens die her en der op het strand neergezet werden. De Solà Morales wilde dat niet en maakte een ontwerp waarbij er naast vijf zogeheten landmarks en vijf kiosken niets op de boulevard staat. Verder is hij uitgegaan van vijf clusters met paviljoens nabij de landmarks. Voor de bestrating heeft hij mooie materialen gekozen. Grote delen van de boulevard zijn verhard met geslepen schelpenasfalt en basalt-lavastenen die zijn ingebed in beton. Deze keuze voor deze bestrating betekende dat er een slimme oplossing nodig was voor alle kabels en leidingen naar de kiosken en de paviljoens. Immers, deze kostbare en lastig te herstellen bestrating gooi je niet zo maar open als er problemen met kabels of leidingen zijn.

Mantelbuis-putconstructie

Als oplossing is gekozen voor een mantelbuisputconstructie. Onder de boulevard zijn negen onderhoudsputten aangelegd die onderling zijn verbonden met HDPE-mantelbuizen die het circa twee kilometer lange hoofdtracé vormen. Vanuit elke put takken mantelbuizen af naar de gebruikers op de boulevard en de paviljoens op het strand. De combinatie van mantelbuizen en putten maakt het mogelijk om relatief gemakkelijk kabels en leidingen te vervangen. Als een kabel of leiding kapotgaat, kan deze uit de mantelbuis tussen twee putten worden getrokken, waarna een nieuwe kan worden teruggeplaatst. Om in de toekomst de mogelijkheid te hebben het aantal kabels en leidingen uit te breiden, zijn diverse reserve mantelbuizen aangebracht.

Onderhoudsput met toegangsluiken en mantelbuizen. (Foto: J. van Toorenburg)

Ingewikkeld ontwerp

De onderhoudsputten zijn ongeveer 7,5 meter lang en 2,5 meter breed en hoog en zijn volledig toegankelijk voor onderhoudsmonteurs. Ze zijn uitgevoerd in cortenstaal en hebben twee zware toegangsdeksels, die goed passen bij de bestrating. Aangezien de gebruikers verschillende aansluitingen willen, hebben de putten niet allemaal dezelfde grootte en hetzelfde aantal doorvoeren. Dat maakte het ontwerp van de putten lastig.

Het ontwerp was ook ingewikkeld vanwege de strenge eisen die het hoogheemraadschap van Delfland stelt aan objecten in en op de boulevard. Zo mogen objecten niet zwaarder zijn dan 700 kilo. De reden is dat de zeedijk heel moet blijven bij een megastorm die statistisch eens in de tienduizend jaar voorkomt. Bij zo’n storm slaat een stuk strand weg en gaat de boulevard kapot. Om te voorkomen dat brokstukken van de boulevard in dat geval de zeedijk beschadigen, mogen objecten niet te zwaar zijn. En als ze wel zwaarder zijn – wat het geval is bij de onderhoudsputten – moeten ze bij de storm uiteenvallen in stukken van maximaal zevenhonderd kilo. Om daarvoor te zorgen, zijn sommige lasnaden van de putten zo gemaakt dat ze het begeven bij grote belastingen.