Samenvatting

Dit onderzoek richt zich met name op de ondergrondse schuilkelders die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gebouwd. Deze ruimtes, die sinds de oorlog verwaarloosd zijn, veroorzaken een scheiding in het stedelijk weefsel en het geheugen van de stad. De politieke spanning rondom deze ruimtes roept een ethisch dilemma op bij het ontwikkelen en overwegen van hun kwaliteit in de stad. 

Het project heeft als doel om naar de andere kant van het verhaal te kijken, waar architectonische kwaliteiten te vinden zijn. Dit betekende dat de focus lag op de daadwerkelijke architectonische fysieke kwaliteiten van de ruimte in plaats van de geschiedenis ervan. Daarom omarmt dit project de kenmerken van duisternis en de  milieuomstandigheden ondergronds, waardoor het licht een fenomeen wordt, wat de deur opent voor discussies en innovatie met betrekking tot ondergrondse architectuur.