Samenvatting

De praktijk leert dat de realisatie van tunnels verschilt door lokale omstandigheden of keuzes van derden. Deze verschillen in de tunnelrealisaties leiden ook tot verschillen in de controlesystemen; dat moet voor elke nieuwe tunnel of tunnelrenovatie opnieuw worden ontworpen en gemaakt. In dit afstudeerwerk is onderzocht in hoeverre het gebruik van een formele ontwerpmethode, genaamd synthesis-based engineering (SBE), de time-to-market van het controlesysteem kan verkorten en tegelijkertijd de kwaliteit kan verbeteren. Het tweede doel is het analyseren van de structuur van de componenten in het controlesysteem. De Koning Willem-Alexandertunnel is gebruikt als casestudy door het controlesysteem opnieuw te creëren met behulp van de SBE-methode en een structuuranalyse uit te voeren met behulp van de afhankelijkheidsstructuurmatrix (DSM)-techniek.