Samenvatting

Door een ‘gelaagde’ historische ontwikkeling is het huidig stedelijk weefsel ongeschikt voor toekomstige ingrepen. In het kader van klimaatverandering en verdichting zijn de gevolgen groot: het wordt moeilijker extra overstromingsbuffers en eco-corridors aan te leggen. Ook ontstaan er conflicten tussen uitbreiding van de openbare ruimte of behoud van stedelijk erfgoed. Antwerpen wordt met veel van deze kwesties geconfronteerd. Maar de stad heeft een verborgen kans: een ondergronds netwerk van uit gebruik genomen middeleeuwse grachten. De tunnels hebben de juiste intrinsieke kwaliteiten om bij te dragen aan de infrastructurele behoeften van de stad. Er is onderzoek gedaan naar het zodanig integreren van de vier thema’s water, natuur, mens, erfgoed dat elk tot z’n infrastructureel recht komt. Hierbij is een maximalisatie- en optimalisatiemethode toegepast die functionele en systematische kwaliteit garandeert zonder ruimtelijke en contextuele kwaliteit te verliezen. De uiteindelijke synthese leidt tot een unieke ervaring.