Samenvatting

In 1 september 2008 werd het rapport ‘Lekkage in tunnels’ gepubliceerd door Rijkswaterstaat Dienst Infrastructuur. Sindsdien zijn er bij meer tunnelprojecten lekkages gedicht. De nieuwe praktijkervaringen zijn gepubliceerd in ‘Lekkage in tunnels II’. Beide publicaties beschrijven de techniek van het aanboren en injecteren van lekke dilatatievoegen in tunnels en wegonderdoorgangen, het injecteren van scheuren in beton en de toe te passen materialen en het onderzoek van de rubbermetalen voegstroken.

De boor- en injectietechniek is niet veranderd sinds het vorige rapport. Het principe is nog altijd juist. In dit addendum zullen deze principes voor de volledigheid in het kort worden herhaald. De uitvoeringsomstandigheden kunnen wel per tunnel zijn veranderd en vanuit de ervaringen van het injectieteam is daarop adequaat gereageerd en gehandeld. Het resultaat van injecteren moet zijn: in één keer dicht en goed. Lekkages waren en zijn oorzaak van ontwerp- en uitvoeringsfouten bij dilatatievoegen, maar ook bij onderhoud, zoals bij het maken van afvoergoten in dilatatievoegen, werden soms verkeerde procedures gevolgd. Injectiebedrijven kunnen allemaal injecteren en dat doen ze dan ook, maar tunnellekkages vormen een apart vakgebied, wat vraagt om kennis van tunnelconstructies en andere werkmethodieken, materieel en materialen dan men gewend is. Ten slotte is dit addendum niet voor in de boekenkast, maar heeft het als doel ervaring door te geven. Het beoogt een handreiking te zijn voor het effectief en kwalitatief dichten van lekkages in tunnels, wegonderdoorgangen en scheuren in beton. Effectief dichten van lekkages door middel van injecteren kan maar één keer goed worden gedaan, daarna wordt het toch moeizamer met wisselend succes. De keuze is óf lekwater afvoeren óf kunnen stoppen en per situatie te beoordelen.